Rododendron jakuszimański Kalinka - Rhododendron yakushimanum Kalinka

Rododendron jakuszimański Kalinka - Rhododendron yakushimanum Kalinka jest krzewem o regularnym, półkulistym pokroju. Po 10 latach osiąga wysokość 90cm i 130cm szerokości.
Liście rododendrona Kalinka są ciemnozielone i błyszczące. Kwiaty w pąkach czerwone, później rubinoworóżowe, wolno jaśniejące, z żółtozielonym rysunkiem. Kwitnie niezwykle pięknie na początku maja.
Wymaga gleby kwaśnej i próchnicznej oraz podłoża umiarkowanie wilgotnego. Mrozoodporność dobra do - 25°C. Roślina wspaniale nadaje się do uprawy w ogrodach przydomowych, ogrodach wrzosowiskowych. Do nasadzeń w grupach.
Różanecznik Kalinka jest zdobywcą licznych nagród, m.in. złoty medal BUGA Dusseldorf 1987 oraz złoty medal BUGA Dortmund 1991.

SZCZEGÓŁOWY OPIS

Rodzaj rośliny: różanecznik rododendron Kalinka jest odmianą wielkokwiatową, należącą do grupy yakushimanum.
Zastosowanie: roślina polecana do ogródków przydomowych, parków oraz ogrodów wrzosowiskowych. Do nasadzeń w grupach.
Wielkość: po 10 latach osiąga wysokość 90cm i 130cm szerokości.
Kwiaty: w pąkach czerwone, później rubinoworóżowe, wolno jaśniejące, z żółtozielonym rysunkiem.
Kwitnienie: kwitnie pięknie i obficie na początku maja.
Owoce: nie owocuje.
Liście: ciemnozielone i błyszczące.
Pokrój: półkusisty.
Stanowisko: półcieniste, cieniste i zaciszne.
Warunki glebowe: wymaga podłoża kwaśnego z domieszką próchnicy, umiarkowanie wilgotnego.
Odporność na choroby i zimę: mrozoodporność do -25°C.

DODATKOWE WIADOMOŚCI

W warunkach naturalnych różaneczniki występują w regionach o bardzo częstych opadach. Mają płytki system korzeniowy, więc nie są w stanie pobierać wody z głębszych warstw gleby. Dlatego bardzo ważny jest dobór stanowiska, na którym mniej im będzie doskwierał upał i susza, a jednocześnie nie wystąpi niebezpieczeństwo zalewania korzeni.
Pod uwagę należy też brać warunki zimowe. Jeśli w naszym rejonie jest ostry klimat, powinniśmy zdecydować się na najbardziej odporne na niskie temperatury różaneczniki drobnolistne lub azalie o sezonowych liściach.
Trzeba jednak pamiętać, że nawet jeśli dany gatunek jest wyjątkowo mrozoodporny (przedstawione różaneczniki drobnolistne dobrze znoszą temperaturę do -26°C, a dahurski nawet do -29°C), to przy braku śniegu jego płytko zagłębione korzenie mogą przemarznąć, a przemienne występowanie okresu odwilży i mrozu grozi uszkodzeniem części pąków oraz kwiatów.
Różaneczniki najlepiej rosną w półcieniu, np. pod koronami drzew iglastych o głębokim systemie korzeniowym, np. sosen, jodeł i modrzewi.
Może to być też osłonięte od wysuszającego wiatru miejsce o wystawie wschodniej lub zachodniej. W pełnym słońcu stosunkowo dobrze czują się karłowe azalie, jeśli tylko nie brakuje im wody.
Podłoże powinno być próchniczne, przepuszczalne i umiarkowanie wilgotne. Ogrodową glebę kilka miesięcy przed sadzeniem warto przemieszać na głębokość 40-60 cm z torfem, przekompostowanym obornikiem, korą drzew iglastych lub trocinami zmieszanymi z nawozem azotowym.
Warto też ją zaszczepić odpowiednią szczepionką mikoryzową dla różaneczników, szczególnie gdy nigdy jeszcze rośliny te tam nie rosły. Większość gatunków i odmian wymaga gleb kwaśnych (pH 4-4,5). Jedynie różanecznikom drobnolistnym wystarcza lekko kwaśne podłoże (pH około 6).

NA FOTOGRAFII