Azalia japońska Princess Anne - Azalea japonica Princess Anne

Azalia japońska Princess Anne - Azalea japonica Princess Anne jest odmianą karłową, zimozieloną, o pokroju spłaszczonej kuli. Po 10 latach dorasta do wysokości 30cm przy średnicy 60cm.
Liście młodych przyrostów są brązowe, później jasnozielone, drobne. Kwiaty żółte z małym złotozielonym rysunkiem wewnątrz. Drobne z dekoracyjnymi, długimi, jakby „nastroszonymi” pręcikami, które rozwijają się w pierwszej połowie maja.
Wymaga kwaśnych, przepuszczalnych gleb o wysokiej zawartości materii organicznej (np. poprzez dodatek torfu). Dla większości odmian optymalne są stanowiska lekko zacienione i osłonięte zwłaszcza przed zimowym wiatrem i słońcem.
Wymaga okrycia przed zimą z uwagi na niską odporność na mróz, jedynie do -18 st. C.
Idealnie nadaje się do wszystkich typów ogrodów, na tarasy i balkony, skalniaki, nieformowane barwne szpalery, szczególnie polecana do ogrodów japońskich.

SZCZEGÓŁOWY OPIS

Rodzaj rośliny: azalia japońska Princess Anne należy do grupy roślin wrzosowatych.
Zastosowanie: idealnie nadaje się do uprawy w ogrodach przydomowych, wrzosowiskowych czy orientalnych. Do nasadzeń w grupach lub pojemnikach.
Wielkość: po 10 latach dorasta do wysokości 30cm przy średnicy 60cm.
Kwiaty: żółte z małym złotozielonym rysunkiem wewnątrz. Drobne z dekoracyjnymi, długimi, jakby „nastroszonymi” pręcikami.
Kwitnienie: bardzo obficie w pierwszej połowie maja.
Owoce: nie owocuje.
Liście: liście młodych przyrostów są brązowe, później jasnozielone, drobne.
Pokrój: poduszkowaty.
Stanowisko: krzew dobrze rośnie na stanowiskach półcienistych.
Warunki glebowe: zalecana gleba nie wysychająca, zdecydowanie kwaśna.
Odporność na choroby i zimę: wymaga okrycia przed zimą z uwagi na umiarkowaną odporność na mróz, do -18 st. C.

DODATKOWE WIADOMOŚCI

Azalie od dawna są obecne w historii i kulturze Japonii, już w 1681 roku opisano 15 gatunków i ponad 317 różnych odmian. Uprawiane były w Chinach i innych krajach Azji gdzie dotarły wraz z pielgrzymkami buddyjskich mnichów. Do Europy przywiezione zostały przez Duńczyków w 1680 roku. W połowie XIX wieku były już popularnymi roślinami szklarniowymi oraz doniczkowymi. W miejscach hodowli zaczęły powstawać krzyżówki belgijskie, angielskie, francuskie i niemieckie.
Azalie zrzucające liście na zimę są najbardziej odporne na przemarzanie, mogą rosnąć w pełnym słońcu nawet na gorszym stanowisku glebowym i klimatycznym, niektóre przyjemnie pachną. Uważane są za jedne z najpiękniejszych krzewów kwitnących.
Azalia pontyjska Rhododendron luteum występuje na naturalnym stanowisku w Woli Żarczyckiej koło Leżajska. Jest to jedyne miejsce naturalnego występowania azalii w granicach Polski.
Krzewy rosną tam na wydmie w kształcie półksiężyca, przypuszcza się, że może był to kurhan tatarski gdyż wyraźnie wznosi się nad otaczającym terenem. Rododendron żółty bujnie porasta tamto miejsce mimo to, że cechuje się ono wyjątkowo suchą i jałową glebą. Jej liście są eliptyczne a jesienią przebarwiając się dają efektowne barwy.
Piękne żółte, lejkowate kwiaty zebrane po 7-12, rozwijają się z początkiem maja, cechują się także nie powtarzalnym zapachem. Dłuższe przebywanie w otoczeniu tego niezwykle silnego zapachu podobno może spowodować ból głowy.
Na Białorusi z azalii pontyjskiej pozyskuje się surowiec zielarski, liście używano zamiast tytoniu pączki kwiatowe stosowane były w medycynie ludowej a napar z liści miał ponoć odganiać czary.
W 401r. p.n.e. podczas odwrotu armii greckiej spod Babilonu żołnierze posilili się miodem z pasiek znajdujących się w pobliżu zarośli azalii żółtej. Ich dowódca tak opisuje ich zachowanie: ,,stracili zmysły, byli pijani, a ci, którzy dużo go jedli zachowywali się jak szaleni, a niektórzy jak umierający." Objawy ustąpiły po trzech dniach ponieważ miód z azalii pontyjskiej ma tylko działanie odurzające.

NA FOTOGRAFII