Pieris japoński Mountain Fire
Pieris japonica Mountain Fire

Pieris japoński Mountain Fire Pieris japonica Mountain Fire Pieris japoński Mountain Fire to zimozielony krzew z rodziny wrzosowatych pochodzący ze Wschodniej Azji. Nadaje się do uprawy na kwaśnych glebach.
Pieris japoński Mountain Fire ma zwarty w pokrój, po 5 latach osiąga wysokość i szerokość 60cm. Ostatecznie dorasta do wysokości 3m. W naszych warunkach rośnie słabiej niż gatunek i osiąga ok. 1,5m wysokości. Ta odmiana o białych kwiatach uważana jest za jedną z najefektowniejszych odmian ze względu na ciemnoczerwone przyrosty. Młode pędy i liście wiosną mają jaskrawoczerwony odcień. Później owalne do lancetowatych, błyszczące liście są zielone z czerwonymi przyrostami.
Kwiaty dzwonkowate, białe, zebrane w przewisające wiechy o długości do 15cm. Pojawiają się na przełomie kwietnia i maja. Jest to krzew długowieczny, zimotrwały choć w czasie bardzo surowej zimy pędy mogą ulec uszkodzeniu lub całkowitemu przemarznięciu.
Jest bardziej niż różaneczniki odporny na suszę i bliskość korzeni drzew. Wymaga gleb kwaśnych (pH 4,5-5,5), bogatych w substancje organiczne i słonecznego lub osłoniętego słonecznego do cienistego stanowiska.
Przekwitłe kwiaty należy usuwać aby pobudzić rozwój nowych pąków. Przed nadejściem zimy należy rośliny solidnie podlać. W okresie silnych mrozów krzewy okrywamy szczelnie włókniną. Wskazane jest ściółkowanie grubą warstwą kory podstawy krzewu.
Liczne kwiaty, barwne liście i ozdobne pąki kwiatowe jesienią czynią z pierisów niezwykle atrakcyjne rośliny do założeń z roślinami kwasolubnymi, różanecznikami, azaliami, wrzosami i iglakami oraz w ogrodach wzorowanych na japońskich.

SZCZEGÓŁOWY OPIS

Rodzaj rośliny: Pieris japoński Mountain Fire należy do krzewów z rodziny wrzosowatych.
Zastosowanie: całoroczne (zimozielone), wrzosowiska i ogrody japońskie.
Wielkość: w naszych warunkach rośnie słabiej niż gatunek i osiąga ok. 1,5m wysokości.
Kwiaty: dzwonkowate, białe, zebrane w przewisające wiechy o długości do 15cm.
Kwitnienie: na przełomie kwietnia i maja.
Owoce: nie owocuje.
Liście: wiosną mają jaskrawoczerwony odcień. Później są owalne do lancetowatych, błyszczące, zielone z czerwonymi przyrostami.
Pokrój: zwarty.
Stanowisko: słoneczne i półcieniste.
Warunki glebowe: piaszczysto-gliniaste, żyzne.
Odporność na choroby i zimę: średnio mrozoodporna. Przed nadejściem zimy należy rośliny solidnie podlać. W okresie silnych mrozów krzewy okrywamy szczelnie włókniną. Wskazane jest ściółkowanie grubą warstwą kory podstawy krzewu.

DODATKOWE WIADOMOŚCI

Rozmnażanie odbywa się przez półzdrewniałe sadzonki pobierane późnym latem, lub przez odkłady gałęzi przysypanych jesienią.
W czasie wilgotnej pogody może wystąpić plamistość liści.
Jest to odmiana kanadyjska, wyhodowana przed 1976 r. przez W. Goddarda, do handlu wprowadzona w 1976 r.
Odmiana ta została nagrodzona przez angielskie Królewskie Towarzystwo Ogrodnicze najwyższym odznaczeniem (Award of Merit), także w Boskoop uzyskała najwyższe noty specjalistów.
Mimo iż pieris ten słabo kwitnie, jest szczególnie wartościowy do zestawień kolorystycznych z innymi ciemnozielonymi, zawsze zielonymi krzewami.
Niesamowita siła barw powoduje, iż staje się on główną atrakcją ogrodu.
Zimą nie zrzuca liści należy do krzewów zimozielonych.
Jeśli ogród ma cieszyć i oryginalnie wyglądać przez cały rok proponujemy posadzenie krzewów zimozielonych - pieris , kiścień , kalmia.

NA FOTOGRAFII