Pieris japoński Variegata
Pieris japonica variegata

Pieris japoński Variegata Pieris japonica Variegata Pieris japoński Variegata to zimozielony krzew z rodziny wrzosowatych pochodzący ze Wschodniej Azji. Zwarty w pokroju, o gałęziach do samej ziemi. Po 5 latach osiąga wysokość i szerokość 60cm. Ostatecznie dorasta do wysokości 3m. Odmiana Variegata rośnie słabiej niż gatunek i w naszych warunkach osiąga około 1m wysokości. Roślina ta dość późno zaczyna wegetację i dlatego nadaje się szczególnie do zimnych ogrodów.
Liście owalne do lancetowatych, o długości do 5cm. U odmiany Variegata są one pstre, jasnozielone z kremowym obrzeżeniem. Młode pędy i liście wiosną mają różowy odcień. Kwiaty dzwonkowate, białe, zebrane w przewisające wiechy o długości do 15cm. Pojawiają się na przełomie kwietnia i maja.
Jest to krzew długowieczny, zimotrwały choć w czasie bardzo surowej zimy pędy mogą ulec uszkodzeniu lub całkowitemu przemarznięciu. Bardziej niż różaneczniki odporny na suszę i bliskość korzeni drzew.
Nadaje się na skalniaki. Wymaga gleb kwaśnych, bogatych w substancje organiczne i słonecznego, osłoniętego stanowiska.
Przekwitłe kwiaty należy usuwać. Rozmnażanie odbywa się przez półzdrewniałe sadzonki pobierane późnym latem, lub przez odkłady gałęzi przysypanych jesienią. W czasie wilgotnej pogody może wystąpić plamistość liści.
Odmiana ta ma niską mrozoodporność, prawdopodobnie jedynie do -18 °C. Za dekoracyjne, dwubarwne liście, odmiana ta na wystawie w Boskoop otrzymała ogrodnicze odznaczenie - jedną gwiazdę (*).

SZCZEGÓŁOWY OPIS

Rodzaj rośliny: Pieris japoński Variegata należy do roślin z rodziny wrzosowatych.
Zastosowanie: wrzosowiska i ogrody japońskie oraz skalniaki.
Wielkość: w naszych warunkach rośnie słabiej niż gatunek i osiąga około 1m wysokości.
Kwiaty: dzwonkowate, białe, zebrane w przewisające wiechy o długości do 15cm.
Kwitnienie: na przełomie kwietnia i maja.
Owoce: nie owocuje.
Liście: owalne do lancetowatych, o długości do 5cm. U odmiany Variegata są one pstre, jasnozielone z kremowym obrzeżeniem. Młode pędy i liście wiosną mają różowy odcień.
Pokrój: zwarty.
Stanowisko: słoneczne i półcieniste.
Warunki glebowe: piaszczysto-gliniaste, żyzne.
Odporność na choroby i zimę: odmiana ta ma niską mrozoodporność, prawdopodobnie do -18 °C.

DODATKOWE WIADOMOŚCI

Spośród siedmiu gatunków pierisów uprawianych w Polsce najpopularniejszy jest pieris japoński (Pieris japonica). Dorasta do dwóch metrów, a jego liście wiosną są szkarłatne - zielenieją dopiero latem.
Kwiaty pierisów bywają białe, kremowe, różowe - pojawiają się wczesną jesienią, ale otwierają dopiero następnej wiosny: w marcu lub kwietniu. Pieris japoński jest średnio mrozoodporny. W centrum i na wschodzie kraju w czasie ostrych zim wymaga osłon.
Ogrodnicy nie zalecają sadzenie pierisów w północno-wschodniej Polsce, w której występują najostrzejsze zimy.
Nie są najprostszymi roślinami w uprawie i dlatego należy poświęcić im więcej uwagi i troski, przynajmniej w ciągu dwóch pierwszych sezonów po posadzeniu.
Do dobrego wzrostu potrzebują gleby próchniczej i półcienistego stanowisku osłoniętego od wiatru. Uwaga! Roślina jest wrażliwa na suszę.
Jesienią trzeba ją intensywnie podlewać, ponieważ zimozielone pierisy nie zapadają w zimowy stan spoczynku, a jedynie ograniczają wzrost. Wilgoć przyda się też zimą, gdy ziemia nie będzie zamarznięta.
Przemarznięte pędy należy wiosną jak najwcześniej wyciąć, a przekwitłe wiechy kwiatostanowe systematycznie usuwać. Zabiegi te przyspieszą i poprawią wzrost rośliny. Pierisy należy dokarmiać nawozami przeznaczonymi dla roślin wrzosowatych.
Krzewy zdobią szczególnie wiosną. Najlepiej prezentują się w grupach lub w kompozycjach z innymi roślinami zimozielonymi. Dobrze czują się wśród roślin im podobnych: wrzosów, wrzośców, kalmii, różaneczników, azalii. Odmiany karłowate nadają się do ogrodów skalnych, na wrzosowiska oraz do ogrodów japońskich.

NA FOTOGRAFII