Śnieguliczka Chenaulta Brain de Soleil
Symphoricarpos chenaultii

Śnieguliczka Chenaulta Brain de Soleil to zadarniający krzew z rodziny przewiertniowatych (Caprifoliaceae) o przewieszających się pędach dorastający do 0,5 metra wysokości oraz 1,5m szerokości. Liście są intensywnie złotożółte, wiosną brązowopomarańczowe. Cienkie pędy śnieguliczki wyginają się łukowato, tworząc miękkie poduchy. To mocny efekt kolorystyczny przez cały okres wegetacji i doskonała roślina okrywowa, do sadzenia pod koronami wysokich drzew i w ciągach przyulicznych.
Śnieguliczka Chenaulta Brain de Soleil jest rośliną stosunkowo mało wymagającą i dość odporną na miejskie zanieczyszczenia powietrza. Najlepiej rośnie na stanowisku słonecznym lub półcienistym oraz na żyznym, wilgotnym podłożu, chociaż w gorszych warunkach także sobie poradzi. Polecana do uprawy w ogrodach przydomowych, zieleni osiedlowej i parkach. Może być używana do obsadzania ulic i zadarniania placów.

SZCZEGÓŁOWY OPIS

Rodzaj rośliny: Śnieguliczka Chenaulta Brain de Soleil Symphoricarpos chenaultii jest wieloletnim krzewem zadarniającym z rodziny Przewiertniowatych.
Zastosowanie: do uprawy w ogrodach przydomowych, zieleni osiedlowej i parkach.
Wielkość: dorasta do 50cm wysokości i 1,5m szerokości.
Kwiaty: niewielkie, bez znaczenia ozdobnego.
Liście: eliptyczne, złoto-żółte. Jesienią długo pozostają na krzewie.
Rozmnażanie: poprzez sadzonki z nowych pędów, przez oddzielanie zakorzenionych części pędów.
Stanowisko: najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych, półcienistych.
Warunki glebowe: dobrze rośnie na przeciętnych glebach ogrodowych, umiarkowanie wilgotnych i przepuszczalnych,
Odporność na choroby i zimę: Śnieguliczka Chenaulta Brain de Soleil jest mrozoodporna i odporna na choroby.

DODATKOWE WIADOMOŚCI

Śnieguliczka charakteryzuje się bardzo małymi wymaganiami co do podłoża, może rosnąć na jałowych, kamienistych i piaszczystych, suchych glebach. Najlepiej rośnie na glebach przepuszczalnych, żyznych, umiarkowanie suchych lub lekko wilgotnych.
Najlepszym okresem na cięcie śnieguliczki jest koniec zimy lub wczesna wiosna. Prześwietlamy nadmiernie zagęszczone okazy, usuwamy pędy stare, chore i krzyżujące się, a także zbędne odrosty.

NA FOTOGRAFII