Buk pospolity
Fagus silvatica
Buk pospolity to okazałe drzewo liściaste należące do rodziny bukowatych. Występuje na przeważającej części Europy, w Polsce jest gatunkiem rodzimym (w zachodniej i południowej części kraju jest jednym z podstawowych drzew tworzących lasy).
Buk pospolity dorasta do 25–30 m wysokości (wyjątkowo do 50 m). Korona młodszych drzew jest smukła, natomiast starszych okazów gęsta, szeroka, nisko osadzona (jeśli drzewo rośnie samotnie). Pień rozgałęzia się w potężne konary, końce gałęzi są lekko zwisające.Kora drzewa jest popielatoszara i gładka (z wiekiem staje się szorstkawa, pofalowana i porysowana, ale nigdy nie jest popękana i nie łuszczy się). Młode pędy są owłosione.Liście buka pospolitego mają jajowaty bądź eliptyczny kształt, dorastają do około 10 cm długości i 5 cm szerokości, z wierzchu są błyszczące, ciemnozielone, a od spodu jasne i matowe. Brzegi liści porośnięte są małymi, białymi włoskami. Jesienią liście przebarwiają się na żółto lub rdzawo, zimą utrzymują się na gałęziach.Owoce buka – bukiew – to zdrewniała owłosiona okrywa, która gdy dojrzeje otwiera się rozdzielając na cztery klapy i uwalnia jeden lub dwa trójkanciaste, brązowawe, jadalne orzeszki.Buk kwitnie od kwietnia do maja. Wegetację rozpoczyna późną wiosną.
Buk pospolity lubi wysoką wilgotność powietrza (najlepiej rośnie w klimacie nadmorskim). Jest wrażliwy na wiosenne przymrozki, które mogą uszkadzać kwiaty i młode liście. Nie znosi silnych mrozów, za to dobrze znosi zanieczyszczenie powietrza (nadaje się do sadzenia w miastach). Drzewo ma dosyć wysokie wymagania glebowe: potrzebuje gleb żyznych, próchniczych, napowietrzonych i wilgotnych, ale nie podmokłych. Latem (od czerwca) należy je obficie podlewać. Buk jest tolerancyjny w stosunku do odczynu gleby – rośnie zarówno na glebach silnie kwaśnych, jak i zasadowych.Drzewo preferuje stanowiska półcieniste lub słoneczne, ale znosi też cień. Rozmnaża się go przez nasiona, sadzonki oraz szczepienie.
Opakowanie zawiera 5 szt. nasion
DODATKOWE WIADOMOŚCI
- Buk pospolity nadaje się na żywopłoty i szpalery (dobrze znosi przycinanie). Drewno buka to doskonały materiał na meble, parkiety i inne przedmioty. Jest twarde, ciężkie i spoiste, a zarazem łatwe w obróbce.
- Swoje odkażające, przeciwzapalne, moczopędne, przeciwbólowe i oczyszczające właściwości zawdzięcza składnikom, takim jak: garbniki, alkaloidy, saponiny, związki fenolowe, kwasy, sole mineralne.
- preparaty przygotowane na bazie buku świetnie sprawdzają się przede wszystkim w przypadku stanów zapalnych układu moczowego, ponieważ regulują pracę nerek i zapobiegają skąpomoczowi.
- Buk pomaga również uniknąć problemów z układem pokarmowym, gdyż wpływa na uregulowanie trawienia oraz poprawia pracę jelit. Niektórzy stosują również preparaty z buku (przede wszystkim z jego kory) w celach oczyszczających oraz jako środek przeciw pasożytom.
- Zewnętrznie buk stosuje się głównie w zapaleniu jamy ustnej i zapaleniu gardła oraz w przypadku wszelkiego rodzaju owrzodzeń, wyprysków, łojotoku, trądziku, trudno gojących się ran oraz gdy mamy do czynienia z odmrożeniem lub oparzeniami. W takich sytuacjach sprawdzają się jego silnie antyseptyczne, przeciwzapalne, ale też przeciwbólowe właściwości.
- Z liści buku można też przygotować nalewkę. Jak ją zrobić? Pół szklanki dobrze zasuszonych i rozdrobnionych liści należy zalać jedną szklanką wysokoprocentowego alkoholu. Odstawić w ciemne miejsce na dwa tygodnie, następnie przecedzić. Nalewkę można pić dwa razy dziennie, maksymalnie dwie łyżeczki. Nadaje się ona również do stosowania zewnętrznego, gdy mamy problemy skórne. Napar przygotowuje się przede wszystkim z liści buku, bo to one mają najwięcej prozdrowotnych zastosowań. Jedną łyżkę liści (muszą już być zasuszone i rozdrobnione) zalać 2 szklankami wrzącej wody i pod przykryciem zaparzać ok. 15-20 minut. Po przecedzeniu można pić dwa lub trzy razy dziennie, nie więcej niż pół szklanki jednorazowo. Napar można przygotować także z kory buku. W tym celu należy ok. 3 łyżek rozdrobnionej kory zalać litrem wody. Doprowadzić do wrzenia i na małym ogniu gotować ok. 1 godzinę (chodzi o to, by odparowała woda, jej objętość ma zmniejszyć się o połowę). Potem napar trzeba odcedzić i wystudzić.
|